In eerste instantie werd ECW Energy opgericht op initiatief van glastuinbouwbedrijven in en rond de Wieringermeer, maar inmiddels vertegenwoordigt ECW ook glastuinbouwgebied Het Grootslag bij Andijk. Robert: “We werken aan duurzame manieren om energie te leveren aan tuinbouwbedrijven en bijvoorbeeld datacenters. De energie -die we zelf produceren- komt van aardwarmte, biomassa, zon en warmtekrachtkoppelingen.”
Per december 2020 is Robert toegetreden tot de stuurgroep van Greenport Noord-Holland Noord: met de komst van het Klimaatakkoord ziet hij het nodige werk aan de winkel. “Als ECW bedienen we twee grote tuinbouwregio’s in Noord-Holland, liggend in het gebied van Greenport NHN. Uit het Klimaatakkoord zijn vijf klimaattafels gevormd – in feite vijf thema’s. Twee van die klimaattafels gaan over wat wij dagelijks doen, namelijk de gebouwde omgeving en landbouw en landgebruik. Dat betekent dat we aan de slag moeten met deze thema’s. Als lid van de stuurgroep van de greenport wil ik daarin graag iets betekenen, ook omdat Greenport NHN deels dezelfde onderwerpen beschrijft vanuit haar strategische visie. Ik richt me dus met name op Ruimtelijke ontwikkeling en energie, hoewel de strategische thema’s onderling allemaal aan elkaar verbonden zijn.”
Wat Robert betreft is het goed dat er eindelijk een Klimaatakkoord ligt, al had er wat hem betreft nog sterker gekund door er energiebeleid aan te koppelen. “Een klimaatakkoord stuurt op CO2, een energieakkoord stuurt op energie: twee totaal verschillende uitgangspunten. Vanuit het klimaatakkoord is opslag van CO2 in de bodem bijvoorbeeld een slimme zet, terwijl het vanuit een beleid op energie minder handig is. Ik zie het als uitdaging om waakzaam te zijn op wat de overheid gaat doen ten aanzien van het klimaatakkoord. Als overheid heb je vier mogelijkheden om mensen, bedrijven, de samenleving te sturen: via geboden, via verboden, met belastingen en met subsidies. Uit het Klimaatakkoord volgen regels en beleid. Wat moet? Wat mag niet? Wat wordt duurder via belastingen? Wanneer heb je recht op subsidie? Het lastige is: verandering kost tijd. Soms krijg je die tijd, soms niet. Het kan zijn dat een beleid of regel na een kabinetsperiode van vier jaar ineens weer verandert. Terwijl we werken aan vraagstukken die ons zeker tot 2030 of langer bezighouden. Bedrijven werken ook met een visie op de langere termijn. Neem als voorbeeld de kolensector. Eerst ging alle aandacht naar kolencentrales en ineens werden ze verguisd. En in 2006 werd er ingezet op de gesloten kas; een paar jaar later bleek dat het een onhaalbare kaart was. Sommige ideeën lijken goed op papier en verdienen het om verder uitgewerkt te worden, maar soms wijst de praktijk anders uit.
Het Klimaatakkoord beschrijft in feite heel algemeen dat we naar 55% reductie van CO2-uitstoot moeten. Vervolgens komen er allerlei werkplannen voor sectoren, voor bedrijven, voor thuis. De Europese lat ligt erg hoog, zeker nu de wereld een poos heeft stilgestaan door de coronacrisis. Maar ongeacht of we het doel in 2030 al halen moet de trein in beweging komen, dat staat vast. Als dat ertoe leidt dat we in 2032 het gewenste resultaat behalen zijn we al heel ver. Tegelijkertijd is het belangrijk om de Nederlandse positie ten opzichte van bijvoorbeeld Europa in de gaten te houden. Je kunt niet in het ene land komen met een lange lijst verboden en belastingen terwijl het andere land subsidies rondstrooit. Dat leidt tot onhoudbare verhoudingen. Hetzelfde geldt voor nationale en zelfs regionaal gebonden regels en beleid: ze hebben allemaal hun invloed op onze Noord-Hollandse regio. Het is mooi dat een platform als Greenport NHN kan laten zien ‘dít wordt de koers’, om zo de sector richting te geven in deze energietransitie.”
Robert Kielstra, directeur ECW Energy
Vanuit ECW volgt Robert duurzame energieontwikkelingen op de voet. “We zien potentie in aardwarmte en opslag van warmte in de grond. Daarnaast zou bio-energie wellicht uitkomst kunnen bieden voor bepaalde termijn, bijvoorbeeld totdat geothermie en zonthermie daadwerkelijk gerealiseerd kunnen worden. En vergeet niet: glastuinbouwbedrijven hebben vooral elektriciteit en CO2 nódig. Het zou dus mooi zijn als dat minder wordt, in plaats van dat alle energie duurzaam wordt. Mínder energie is iets heel anders dan dúúrzame energie. Slimme oplossingen kunnen ook zitten in teeltmethodes; er zijn rassen die gewoonweg minder CO2 verbruiken. Of je kunt onderzoek doen naar de vraag hoeveel licht een plant nodig heeft. Daar valt winst te behalen.”
Het Klimaatakkoord beschrijft in feite heel algemeen dat we naar 55% reductie van CO2-uitstoot moeten. Vervolgens komen er allerlei werkplannen voor sectoren, voor bedrijven, voor thuis. De Europese lat ligt erg hoog, zeker nu de wereld een poos heeft stilgestaan door de coronacrisis. Maar ongeacht of we het doel in 2030 al halen moet de trein in beweging komen, dat staat vast. Als dat ertoe leidt dat we in 2032 het gewenste resultaat behalen zijn we al heel ver. Tegelijkertijd is het belangrijk om de Nederlandse positie ten opzichte van bijvoorbeeld Europa in de gaten te houden. Je kunt niet in het ene land komen met een lange lijst verboden en belastingen terwijl het andere land subsidies rondstrooit. Dat leidt tot onhoudbare verhoudingen. Hetzelfde geldt voor nationale en zelfs regionaal gebonden regels en beleid: ze hebben allemaal hun invloed op onze Noord-Hollandse regio. Het is mooi dat een platform als Greenport NHN kan laten zien ‘dít wordt de koers’, om zo de sector richting te geven in deze energietransitie.”
Bron: Greenportret van Greenport NHN / Fotografie: Kenneth Stamp
Niet alleen in omvang, maar juist ook op het vlak van maatschappelijke impact. Of het nu gaat om financiering, huisvesting of gewoon een klankbord om je ideeën aan te spiegelen.
